Korean Village Dogs

Na początek trochę teorii 🙂

a na samym dole zerknij na listę fundacji zajmujących się importem psów w typie Jindo do Europy ~

Korean Village Dogs [KVD] “koreańskie wiejskie psy” – termin spopularyzowany przez amerykańskie laboratorium “Embark” do określania pochodzenia psów przez badanie DNA. KVD odnosi się do szerokiej grupy psów pochodzących z terenów Korei.

Kilka przykładów Village Dogs:

PEKOE | na dolnym zdjęciu jej mama po prawej i siostra z tyłu

Kida to w 100% KVD zgodnie z wynikami badań. Powiedziałabym, że jest dobrym przykładem psa rasy lądowej / aborygeńskiej, z którego Koreańczycy stworzyli dawno temu dzisiejszego Jindo.
Niektóre cechy, które dzieli z rasą: OGROMNA inteligencja, silny instynkt stróżujący, lojalność, powściągliwość / nieufność wobec obcych, rudo płowe umaszczenie, stojące uszy pochylone lekko do przodu, sierpowaty ogon, silny instynkt łowiecki.
Niektóre cechy, których nie dzieli z rasą: jest niższy i waży 17,5 kg, ma maskę która nie jest pożądana we wzorcu dla tego umaszczenia, gruba kryza futra i skóra wokół szyi, dobrze dogaduje się z innymi psami i moim kotem, totalne dziecko które łatwo się płoszy, zdecydowanie nie jest odważnym i nieustraszony jak często opisuje się Jindo.
Madeline Pagel, właścicielka Kidy~

Biolodzy i antropolodzy historycznie używali terminu “psy wiejskie” w odniesieniu do populacji dzikich i pół-dzikich psów, które żyły w symbiozie z populacją ludzką. Większość (swobodnie wędrujących) koreańskich psów nie pasuje już do tego opisu, ponieważ są bezpańskimi, porzuconymi zwierzętami.

Termin używany przez Embark odbiega od tej klasyfikacji i zamiast tego odnosi się do grupy psów pochodzących od starożytnych, rodzimych psów z określonego kraju lub regionu. Dlatego „Korean Village Dog” według definicji Embark obejmuje koreańskie psy blisko spokrewnione z rodzimymi koreańskimi psami na podstawie ich DNA. Obejmuje to wszystkie psy ostatecznie genetycznie pochodzące z Korei: rasowe, mieszańce, bezrasowe.

Kilka przykładów tzw. mieszańców:

Kilka cech, które przychodzą mi na myśl: Julie waży ok. 10 kg i mierzy ok. 41 cm w kłębie, ma szeroko rozstawione, pochylone do przodu i nieco duże uszy, jest biało łaciata (pinto), jej skóra na brzuchu jest różowa z ciemnymi plamkami, ogon jest ładnie opierzony ale nisko osadzony, jest bardzo mądra, słodka, wrażliwa ale nie bojaźliwa, selektywna wobec psów ale bez SSA [Same Sex Aggression], ostrożna ale na tyle ciekawa aby podejść do obcych ludzi. Ma niesamowity instynkt naprowadzania; zawsze zaprowadzi nas do samochodu czy wyprowadzi z labiryntów kanionu. Ma bardzo silny instynkt myśliwski i przez cały dzień może koncentrować się na wiewiórkach, które uwielbia obserwować i polować na nie, choć ostatecznie ich nie zabija co odróżnia ją od Jindo. Julie jest najcichszym psem jakiego kiedykolwiek spotkałam, nie lubi nachalności przybranych KVD, potrafi być bardzo przytulna tylko ze swoimi ludźmi, ale kiedy jest w nastroju, jest bardzo czysta.
Francesca Pauline, właścicielka Julie~

Ważne jest również, aby zdać sobie sprawę, że w Korei psy wolno biegające (zarówno półdzikie jak i wolno biegające), bezdomne, a nawet psy pochodzące z czystej lub mieszanej linii rozmnażają się swobodnie ze sobą. Dlatego dzisiejsze KVD (zgodnie z definicją Embark) przeszły przez pokolenia mieszania się z domieszkami i z dala od starożytnych psów. Pierwotny koreański pies został zachowany dzięki rasom lokalnym, takim jak Jindo, Poongsan, Donggyeongi, Jeju dog i Bulgae.

Testy DNA, w tym Embark, nie są doskonałe, więc wyniki należy traktować z przymrużeniem oka. Baza danych dla Jindo jest najdokładniejsza (ze wszystkich dostępnych na rynku), ale dane dotyczące innych koreańskich ras (takich jak Poongsan i Donggyeongi) nie są ogólnie wiarygodne.

W języku koreańskim nie ma terminu „KVD”. Psy opisywane są rasą, regionem, wyglądem fizycznym itp.
Istnieje termin „토종개” (To-Jong Gae), który odnosi się do starożytnych, rodzimych koreańskich psów, z których rozwinęły się obecne koreańskie rasy…ale To-Jong Gae NIE JEST równoważnym terminem dla KVD.

Pekoe jest bardzo nieśmiałym / bojaźliwym psem więc oddala się od ludzi jak typowy uliczny pies. Waży ponad 20 kg, została uratowana z fermy mięsnej i ma mniej pożądane cechy fizyczne, takie jak nadmiar skóry na klatce piersiowej.
Joss Rodriguez, właścicielka Pekoe~

Szczenięta urodzone na wyspie Jindo są rejestrowane w tamtejszych księgach rodowodowych i otrzymują certyfikat czystości krwi. Hodowcy spoza wyspy przynależą do różnych klubów rasy, a ich szczenięta otrzymują rodowody tychże klubów.

Jindo jest #53 Skarbem Narodowym Korei i odpowiedzialni hodowcy dbają o to, aby szczenięta służyły dalszemu rozwojowi rasy, pełniły funkcję psów do towarzystwa, czy uczestniczyły w zawodach sportowych.

Kilka przykładów Jindo z udokumentowanym pochodzeniem, tj. z rodowodem:

YONGMAENG | Yongmaeng of Noryeong Sanmaek

Od pewnego czasu zauważalny jest wzrost liczby fundacji importujących psy z koreańskich schronisk i ferm mięsnych – co jest wspaniałe, bo psiaki trafiają do kochających domów i mogą żyć szczęśliwie. Niestety jest jedna kwestia, która nie daje mi spokoju, a mianowicie, wrzucanie wszystkich importów do jednego worka o nazwie “Jindo”, co ma na celu, nie oszukujmy się, przyciągnięcie uwagi ludzi chcących “uratować rasowego psa” oraz jednocześnie obrzucić błotem hodowców, bo to ponoć oni przyczyniają się do tej psiej tragedii. Nic bardziej mylnego.

Osobiście, niejednokrotnie doświadczyłam niechęci do rasowego Jindo co było bardzo przykre, tym bardziej że pewne słowa wychodziły z ust “starych” kynologów.
Nie raz, nie dwa dostałam wiadomość od ludzi, którzy byli przekonani, że ich pies to rasowy Jindo. O pochodzeniu i rasowości psa świadczy jego rodowód, właśnie po to jest ten kawałek papieru, w innym przypadku mówimy o psie w typie czy mieszańcu. Mit o tym, jakoby koreańscy hodowcy rozmnażali Jindo głównie na mięso rozniósł się zdecydowanie za daleko. W nielegalnych fermach znajdziemy głównie psy w typie ras (różnych, choć najwięcej w typie Jindo – to najczęściej spotykany pies w Korei), Korean Village Dogs czy mieszańce i to one są ratowane przez fundacje. Trzeba podkreślić, że każdy pies, niezależnie od pochodzenia czy rasowości zasługuje na taki sam szacunek, opiekę i kochający dom!

Znaczna większość psów importowanych z Korei to Korean Village Dogs, Jindo mix, jak również zdarzają się psy w typie którym w badaniu DNA wychodzi 100% Jindo. Bywa, że na pierwszy rzut oka nie odróżnimy mieszańca od rasowego Jindo – co jest logiczne biorąc pod uwagę, że pochodzą z tego samego terenu, należą do tej samej rodziny szpiców i mają wiele cech wspólnych, ale są też takie które różnią się naprawdę bardzo.

Mocno zachęcam do przeczytania artykułu “Jindo a fermy psiego mięsa“, gdzie wyjaśniono skąd w ogóle wzięło się pojęcie hodowania Jindo na mięso w Korei.

A jeżeli interesuje Cię jak koreański Skarb Narodowy jest postrzegany przez samych Koreańczyków, przeczytaj w artykule “Jindo w Korei“.

Kilka przykładów psów w typie Jindo:

Freyja nie jest zbyt towarzyską dziewczyną. Ma tendencję do trzymania się blisko swoich ludzi. Ma SSA i bardzo silny popęd łowiecki, chociaż dobrze radzi sobie z moimi ptakami, o ile pozostają w wolierze. Nie jest bardzo głośna, ale zaalarmuje kiedy ktoś zapuka do drzwi lub zbliży się do bramy na podwórku. Jest bardzo dobrze wychowana, spokojna w domu, ale bardzo lubi spędzać czas na podwórku.
Leigha Vallennetto, właścicielka Freyji~

Podsumowanie

W psich fermach znajdziemy psy w typie wielu ras, mieszańce czy Korean Village Dogs, choć najczęściej spotykane są psy w typie Jindo
Zrzeszeni hodowcy NIE rozmnażają psów na mięso
Zrzeszeni hodowcy NIE przyczyniają się do bezdomności psów w Korei. Hodowle mają na celu zachowanie, udoskonalanie, ochronę i promocję rasy – czyli świadomi hodowcy & świadomi właściciele
W Korei znajdziemy mnóstwo bezpańskich, luźno biegających psów, które łączą się ze sobą wydając na świat kolejne pokolenia “wiejskich psów”
Edukacja w tym temacie jest bardzo ważna i potrzebna, aby zrozumieć problem z fermami mięsnymi i bezdomnością psów ale również aby zrozumieć rasę Jindo
Nie zapominajmy, że Korea to nie jedyny kraj w którym działa czarny rynek handlujący psim mięsem, to nie jedyny kraj z bezdomnymi zwierzętami, nie jedyny w którym psy trafiają na nieodpowiedzialnych właścicieli i nie jedyny gdzie występuje okrucieństwo wobec zwierząt – popatrzmy najpierw na własne podwórko