SHIBA

Charakter i szkolenie
Zacznę od dowcipu, na który natrafiłam niedawno i który moim zdaniem w zabawny sposób podsumowuje charakter tego małego Japończyka.

Owczarek niemiecki, Doberman i Shiba poszły do nieba. Cała trójka spotkała się z Bogiem, który chce wiedzieć w co wierzą.

Owczarek niemiecki powiedział: “Wierzę w dyscyplinę, treningi i lojalność wobec mojego pana.”

“Dobrze,” powiedział Bóg, “usiądź po mojej prawej stronie. Dobermanie, w co wierzysz?”

Doberman odpowiedział: “Wierzę w miłość, troskę i obronę mojego pana.”

“Aha,” powiedział Bóg, “możesz usiąść po mojej lewej.”

Wtedy Bóg spojrzał na Shibę i zapytał: “A ty w co wierzysz?”

Shiba odpowiedziała: “Wierzę, że siedzisz na moim krześle.”

Shiby są znane ze swojej śmiałej i pewnej osobowości.
Japończycy mają trzy słowa, którymi opisują cechy psychiczne rasy:

• kaani-i (porywająca śmiałość),
• ryosei (dobra natura)
• soboku (czujność)
  

Połączenie tych trzech cech tworzy interesujący, inteligentny i bardzo silny temperament tej rasy.
Podobnie jak wojownik ninja, Shiba porusza się szybko i bez wysiłku. Jest przenikliwy i czujny. Wywyższający się – jak sam uważa, według tych którzy znają i kochają tę rasę. Podchodzi do świata ze spokojem i godnością, która jest jedyna w swoim rodzaju, a to prawdopodobnie dlatego że jest również uparty.
Ze względu na swoją niezależność nie jest najłatwiejszym psem do trenowania. Socjalizacja – proces, przez który szczenięta i dorosłe psy uczą się jak być przyjacielskim i bawić się z innymi psami i ludźmi – oraz szkolenie powinno rozpocząć się wcześnie aby nauczyć Shibę właściwych zachowań.
Ważne, aby zrozumieć niezależność rasy, by nie być sfrustrowanym. Shiba Inu jest bardzo inteligentny, ale niekoniecznie chce robić co każe mu właściciel. Czasami warto sprawić, żeby pies pomyślał że posłuszeństwo to jego pomysł. Dla najlepszych efektów, ważne jest, aby współpracować z trenerem który rozumie niezależność rasy.

Inną tendencją rasy jest zaborczość. Shiba chroni swoich rzeczy, w tym zabawki, jedzenie czy terytorium. Właściwa socjalizacja pomaga zminimalizować tą cechę, ale warto odłożyć jego ulubione zabawki lub przysmaki kiedy w pobliżu są inne psy lub dzieci, zapobiegnie to kłótni.
Pomimo tych wszystkich cech, Shiba Inu jest dobrym psem rodzinnym – jest lojalny i oddany – dobrze dogaduje się z dziećmi, o ile jest do nich przyzwyczajony i o ile dzieci traktują go z szacunkiem.
Shiba Inu był znany z tego, że pokazuje swoją dominującą osobowość do innych zwierząt i psów. Może być agresywny do psów, szczególnie do przedstawicieli tej samej płci. Większość Shib nie powinna być puszczana ze smyczy, przez swój wrodzony instynkt łowiecki – rasa pierwotna stworzona do polowań na zwierzynę. Jest duża szansa, że będzie ścigał wiewiórkę czy kota. Generalnie jest ostrożny w stosunku do nieznajomych i jest dobrym stróżem, który będzie ostrzegał przed wszystkim niezwykłym.

Bardzo ważne są treningi np., spacery, bieganie przy rowerze, szkolenie na świeżym powietrzu, aportowanie. Najlepiej nadaje się do domu z bezpiecznym ogrodem, gdzie może się bawić.
Shiba Inu jest wspaniałym towarzyszem, choć dla niektórych jego silna osobowość może być za ciężka, inni są oczarowani jego odwagą i lojalnością. Wielu entuzjastów twierdzi, że posiadanie Shiby nie jest jedynie posiadaniem psa – to sposób życia.

Pies czy kot? A może kotopies?
Shiba zdecydowanie nie jest zwykłym psem. To zadziwiająco dumna i bardzo niezależna rasa wymagająca od właściciela miłości, uwagi i szacunku.

Chce być zawsze blisko człowieka, lub przynajmniej mieć go na oku, ale nie przepada za natrętnym dotykiem. Shiby, w zdecydowanej większości lubią ludzi, do obcych podchodzą z dystansem, jednak każdy dobry człowiek zasłuży w końcu na ich sympatię.
To samo tyczy się dzieci, jeśli młody człowiek jest nauczony szacunku do drugiej istoty, nie powinno być problemu z nawiązaniem więzi.

Z obcymi psami bywa różnie, to kwestia indywidualna, tutaj istotny jest charakter naszego psa oraz socjalizacja w wieku szczenięcym. Zauważalnie bardziej przyjazne do innych czworonogów są suczki, to samce bywają bardziej skore do wszczęcia awantury o pozycję w hierarchii, jednak to nie jest pewnik.

Choć godzinami mogą leżeć w swoim legowisku, to bardzo lubią spacery i wędrówki. Poznawanie nowych terenów, zapachów, kopanie w trawie, sprawia im wiele radości. Shiba, która nie ma możliwości rozładowania nakładów energii może stać się nadpobudliwa. Warto pamiętać, że nie chodzi tu jedynie o wysiłek fizyczny. W bardzo fajny sposób rozładujemy psa grami intelektualnymi; KONG, mata węchowa, psie szachy itp.

Dlaczego kotopies?
Shiby są bardzo niezależne, o czym wspominałam wcześniej, dlatego nie zawsze będą chętne zrobić to o co je prosimy. Nie każda Shiba może być puszczona luzem podczas wędrówki, jedne są odwoływalne, inne tracą słuch po odpięciu smyczy.
Tak jak kot, Shiba utrzymuje swoją sierść w czystości, generalnie nie lubi się brudzić czy moczyć. Młodej Shibie trzeba poświęcić naprawdę sporo czasu, aby nawiązać więź porozumienia i zaufania, co jest ogromnie ważne podczas pozytywnego szkolenia.

Kinga Nowak, hodowla YUUKITOHOKORI

Filmik zdecydowanie warty obejrzenia! Oto dowód na to, że trenując z Shibą można osiągnąć naprawdę wiele!