Rasy pierwotne

Rasy pierwotne, ale o co chodzi?
Rasy pierwotne to takie, których materiał genetyczny nie różni się zbytnio od genów wilka. Są to psy które wywodzą się od pierwszych psów domowych oraz zachowały swój pierwotny wygląd, charakter itp.

W 2004 roku pismo naukowe Science opublikowało wyniki badań DNA przeprowadzone na przedstawicielach 85 ras, tak ustalono 14 ras pierwotnych. Badania zostały jednak skrytykowane przez kynologów ponieważ nie wzięto pod uwagę wszystkich, a jedynie 20% znanych ras psów domowych.
Zgodnie z wynikami badań psy pierwotne to:

  • Chart Afgański (Afganistan)
  • Chow Chow (Chiny)
  • Pekińczyk (Chiny)
  • Shar Pei (Chiny)
  • Lhasa Apso (Tybet)
  • Shih Tzu (Tybet)
  • Terier Tybetański (Tybet)
  • Chart Perski (Bliski Wschód)
  • Basenji (Demokratyczna Republika Konga)
  • Akita (Japonia)
  • Shiba Inu (Japonia)
  • Samojed (Rosja)
  • Husky Syberyjski (Rosja)
  • Alaskan Malamute (Alaska, USA)

Co łączy szpice azjatyckie?

Zdecydowanie niezależność i chęć dominacji. Są podobne z wyglądu i charakteru. Nie należą do psów nachalnych czy bezsensownie szczekających.
Szpice azjatyckie nie nadają się dla ludzi, którzy nie mieli styczności z innymi psami, nie są stanowczy i wytrwali w szkoleniu. Rasy te są trudne, ale im wcześniej właściciel zacznie pracować nad futrzakiem tym łatwiej będzie i jemu i psu w przyszłości.
Należy pamiętać że psy są różne, zdarzają się egzemplarze które odbiegają w taki czy inny sposób od reguły.

Nihon Ken Hozonkai [日本犬保存会] czyli Stowarzyszenie na rzecz Ochrony Japońskiego Psa, w skrócie NIPPO.
Ich zadanie to ochrona i rejestr wszystkich sześciu rodzimych japońskich ras: Akita Inu, Hokkaido Inu, Kai Ken, Kishu Ken, Shiba Inu i Shikoku Ken.
NIPPO określa również wzorzec każdej rasy.

Ogólna historia Nihon Ken

Historia japońskich psów sięga początków historii samej Japonii. Odkrycia w ruinach okresu Jōmon [縄文時代] sugerują, że psy współistniały z człowiekiem już w Epoce kamienia.
Teraźniejszy japoński pies rozwinął się poprzez wielokrotne mieszanie psów, które osiadły w Japonii po starożytnej migracji rasowej.
W Nihon Shoki [日本書紀] (Kroniki japońskie), najstarszym historycznym dokumencie i innej literaturze, odnotowano import psów z kontynentu azjatyckiego. Nihon Shoki wskazuje również, że od czasów starożytnych zwyczajem było nadawanie psom imion oraz używano ich do polowań.

Po okresie Edo [ 江戸時代] (1603-1867), wiele rodzajów psów zostało przywiezionych z krajów z całego świata wraz z obcymi kulturami.
Ogólną tendencją było szanowanie zachodnich rzeczy, a zagraniczne rasy psów były bardzo cenione. W rezultacie, rdzenne japońskie rasy stopniowo mieszały się z innymi i sytuacja stała się poważna w późniejszych latach okresu Taishō [大正時代] (1912 – 1926).
Ta sytuacja skłoniła niektórych fanów japońskich psów do ruchu w celu ich obrony. Japońskie Ministerstwo Edukacji, w pełni realizując potrzebę zachowania japońskich psów, oznaczyło je jako skarby narodowe – jedne z najcenniejszych japońskich własności. To działanie znacznie przyczyniło się do zachowania czystości krwi japońskich ras psów.

 

➤